XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Jatorrizko puntu teorikoak hauek lirateke: lurraldea begiratu ondoren, pentsamentu-hizkuntzaren arteko harreman posibleetako bat hartu.

Gure kulturaren barrutian (komunikazio erreferentziak) harreman hauek textuinguruan kokatu.

Euskadin, bertsolaritza, transmisio-forma konkretu bat, weltansclung konkretu bat izan da, beti irakaskuntzaren instituzioetatik kanpo egonik (Karlistadetan izan ezik) eta beste aldetik, maila formal batean (errima eta bertsoen aukeran, eta doinuekin harremanetan) ezagutzearen arketipo batzuek (erlazionatzeko formak, oroimen-tipo, etab...) historikoki sostengu bezala erabili dituzten egitura logikoak ikasteko tresna bat da.

Bertsolaritza, orduan, formarik gabeko heziketaren kasu bat da, perspektiba honetatik aztertu gabea, eta kultura mugatu baten ezagueraren oinarri logikoak aztertzen erraztu dezaiguken jolasaren teoria bat erabiltzeko leku aproposa.

Jatorri bikoitz honetatik, ikasketa sistematikoa bide egun Euskadin hezkuntzaren arloan planteamendu praktiko baten aurretik doazen arazo teknikoen zergatia erantzun dezaten azpiko egiturak argitara atera nahi dira.

Mota honetako lana gaur egun ez bada egiten, arriskuan gaude: beheko indukzionaren lerrotik ibiliz jarrai dezagun.

Gure hizkuntzan, hizkuntzaz edo hizkuntzaren irakaskuntzan erabiltzen diren ikasketaren edo sailkapenaren metodoak kopia bat izan daitezen, eta azken finean, inefikazak eta negatiboak.

Ikaspuntu kultural batetik gaurko bertsolaritzaren berbalioketak, berari buruzko kanpo-lan zabal bat egin ahal dadin giroa eta materiala prestatzen ditu.